Uit de oude (Empower JOU) doos ~
“Steeds meer vrouwen durven zich te laten zien. Niet de mannelijke (meer gewaardeerde) versie van henzelf, maar die vroúw, zoals ze écht zijn.” (Maart 2020)
Maar hoe moeilijk is dat!
Het borrelt en kriebelt al langer, maar sinds ik het boek “Ik, Maria Magdalena” van Geert Kimpen heb gelezen, MOET ik hier echt weer over gaan delen. Het is zó belangrijk en zo ondergewaardeerd en ondergeschoven: het ‘vrouw mogen zijn’. ECHT vrouw zijn, niet die aangemeten ‘mannelijke versie’ van onszelf: maar écht VROUW.
~Vrouwen en zelfvertrouwen ~
Soms lijkt het wel alsof deze twee niet samen kunnen bestaan.
Steeds weer steekt er een hardnekkige onzekerheid op als wij vrouwen willen gaan staan, willen gaan stralen, willen gaan laten zien wie we echt zijn en wat we in ons hebben.
Hoe komt dat toch?
Ik verklapte eerder al dat het een mechanisme is van je hoofd (of noem het ego).
Een manier om je te beschermen.
Dit is echter een manier die vroeger nodig was, in de tijd dat vrouwen en ‘vrouwelijkheid’ onderdrukt werden en zeer zeker niet gewaardeerd werden door de maatschappij.
Maar ons nú tegenwerkt!
Je merkt het nu nog steeds, dat er veelal lacherig en afkeurend gedaan wordt over de menselijke eigenschappen die bij vrouwelijkheid horen (intuitie, gevoel, luisteren naar je hart, bezinning, healing, etc.).
Ook al heeft het tegenwoordig geen dramatische consequenties meer als je je vrouwelijke talenten laat zien, het voélt nog steeds niet veilig. En dat komt o.a. door die eeuwenlange onderdrukking, afwijzing en afkeuring.
Dit is een erfenis waar we nu nog last van hebben, wat zich in ons DNA is gaan nestelen.
De overtuigingen dat vrouwen ‘minder’ zijn en de vrouwelijkheid niet iets is om serieus te nemen, is generaties lang doorgegeven. Dit zijn we niet zomaar kwijt. Ook al leven we nu in vrijheid, in een land met gelijke rechten en kansen voor mannen en vrouwen.
Daar waar jongens en mannen vaak volop aangemoedigd worden om hun grenzen op te zoeken en hun (mannelijke!) talenten tentoon te stellen, daar worden meisjes en vrouwen toch eerder geacht zich meer bescheiden op te stellen. Óf vooral hun mannelijke talenten te ontwikkelen: want die worden wél gewaardeerd!
Dat zijn nog van die verborgen, oude overtuigingen waar we (onbewust) last van hebben.
Het is dus niet zo gek dat wij vrouwen minder zelfvertrouwen hebben! We mochten lang niet vertrouwen op onze ware zelf.
We moesten ons anders, mannelijker, voordoen. Of ons stil en klein houden.
Ons gebrek aan zelfvertrouwen kun je dus zien als een erfenis van die eeuwenlange onderdrukking en afwijzing.
En waarom zeg ik dan dat het een excuus van ons hoofd is om niet die spannende stappen richting onze dromen en hartsverlangens te zetten?
Ondanks dat het goed te verklaren is door die erfenis, helpt dat ons niet om het te veranderen.
Dat kun je wel door je gebrek aan zelfvertrouwen te zien als een kwestie van ’teveel geloven wat je denkt’.
Je hoofd teveel de overhand laten nemen, waardoor je je keuzes baseert op wat je is geleerd te denken (bijv: ‘vrouwen zijn arrogant als ze zeggen dat ze ergens goed zijn’, ‘het is zwak en aanstellerig als een vrouw toegeeft aan haar vrouwelijke eigenschappen’).
Het was ooit een handig beschermingsmechanisme. Het was veiliger om je klein en stil te houden.
Je hoofd probeert jou nog uit alle macht te beschermen voor afwijzing en uitsluiting.
Van vroeger uit is ‘uitsluiting’ gevaarlijk: je had een groep nodig om te kunnen overleven.
Vrouwelijkheid is eeuwenlang afgewezen. Dus ook onze prachtige, krachtige, zachte, vrouwelijke talenten.
Dubbelop reden dus dat je hoofd je afhoudt van ‘shinen en stralen’: een vrouw “hoort” niet op te vallen en al helemaal niet met haar vrouwelijke talenten.
Maar nu mogen we daar anders over gaan denken. En je denken kan pas veranderen als jij je bewust wordt van deze mechanismen en jij jezelf ‘andere verhalen gaat vertellen’.
Want het is niet meer nodig om je klein en stil te houden. We leven in een tijd en een land waarin we absoluut de mogelijkheid hebben om onze ware zelf weer te gaan omarmen!
Het is nodig dat we de verhalen van angst op afwijzing gaan ombuigen. Naar liefdevolle verhalen van hoop en vertrouwen. Naar verhalen over gelijkwaardigheid, verhalen over de behoefte van de wereld aan mooie mensen (vrouwen!) die wél liefdevol hun nek uit durven steken. Verhalen waarin je jezelf vertelt dat liefde belangrijker en waardevoller is dan angst. En dat jij ten alle tijde kunt kiezen voor liefde en vertrouwen.
Yep, je mag naar je HART gaan luisteren en er naar handelen. Daar waar dat eeuwenlang gevaarlijk was is het dat nú niet meer.
De wereld en de kijk op vrouwelijkheid verandert. Godzijdank!
Al gaat het langzaam en met weerstand: de vrouwelijke kracht mág er zijn. Vrouwen mogen er zijn.
Steeds meer vrouwen durven zich te laten zien.
Niet de mannelijke (meer gewaardeerde) versie van henzelf, maar die vroúw, zoals ze écht zijn.
Het is aan ons vrouwen om te geloven in onszelf. In onze prachtige krachten, door onze mannelijke én vrouwelijke talenten te zien en te benutten.
En, het is aan ons vrouwen om elkaar te steunen. Je eigen “oude’ oordelen over vrouwen in te slikken en om te buigen. Het toe te juichen als iemand haar ware zelf laat zien. Niet vanuit jaloezie, afgunst of angst te reageren, maar vanuit liefde en vertrouwen. Elkaar een hart onder de riem steken, elkaar upliften en aanmoedigen.
En zo zullen wij vrouwen ook weer steeds meer zelfvertrouwen ontwikkelen.
Door onszelf andere verhalen te gaan vertellen.
Door onze oude pijn te helen.
Door aanmoedigende mensen op te zoeken.
Door bevestigd te worden in onze eigen kracht.
Dus heb jij die mooie droom….
….laat je niet tegenhouden door een gebrek aan zelfvertrouwen!
Realiseer je dat dit iets is wat je jezelf aanpraat. Doordat je bang bent om afgewezen te worden.
Én realiseer je dat die angst voortkomt uit beperkende overtuigingen en nare ervaringen die eerst liefdevol geheeld mogen worden. Nare ervaringen die onze angst op afwijzing éxtra getriggerd hebben, zoals een leraar die je dom of onhandig noemde, je ouders die afkeurden dat je veel voelde, pesterijen, etc.
Dit zijn zogeheten ‘oude wonden’, waar je vroeger niet goed mee weg kon, waarbij je op cruciale momenten die troost en liefde niet kreeg die nodig waren geweest om het direct ‘goed te helen’.
Als jij dit aanpakt en ‘opruimt’, je overtuigingen onderzoekt en ombuigt en je pijn erachter gaat helen, dán komt er echt ruimte voor vertrouwen. Voor vertrouwen in jezelf 
Zodat je jezelf dus óók iets ánders kunt gaan aanpraten 
~~~
Wauw, zo bijzonder om te lezen dat ik dit drie jaar geleden schreef en het nog steeds zó de basis is van Empower JOU (M/V)!
En waar ik de komende tijd zelfs veel meer over zal delen en uitleggen: waarom het zo belangrijk is dat we als vrouwen weer echt VROUW mogen durven zijn… waarom dat zo’n enorme uitdaging is én wat ons helpt 
Wordt vervolgd!
Liefs, Anne